Nowenna niedziel przed jubileuszem 40-lecia parafii

Chrystus powołał uczniów, aby poszli w Jego imieniu do świata głosić Królestwo Boże. Bóg potrzebuje ludzi, którzy zaniosą Ewangelię aż na krańce świata. „Proście Pana, aby wyprawił robotników na żniwo swoje” – Chrystusowa prośba rozbrzmiewa i dzisiaj. Kościół, jako wspólnota wiary, modli się za kapłanów i siostry zakonne, aby byli wierni i święci. Modlimy się o nowe powołania do posługi Chrystusowi w Jego Kościele. Potrzebujemy szafarzy Bożych tajemnic, radosnych głosicieli Dobrej Nowiny, misjonarzy miłosierdzia jednających ziemię z niebem, ludzi o prawych i czystych sercach. Nie ustawajmy w wytrwałej i ufnej modlitwie, prosząc o nowych kapłanów i nowe siostry zakonne. A może kogoś w Twojej rodzinie obdarzył Bóg łaską powołania? To znak Jego błogosławieństwa.
Ks. Jan Abrahamowicz, proboszcz

Bóg, który żyje i działa we wspólnocie Kościoła. Modlitwa za wspólnoty parafialne.

Kościół jest wspólnotą, w której mocą działającego w niej Ducha, dzieją się sprawy Boże. Człowiek ochrzczony najpierw dorasta i stopniowo dojrzewa w wierze. W końcu staje się odpowiedzialnym za siebie i Kościół chrześcijaninem. Podejmuje swoją misję w świecie, bywa, że jest w niej niezastąpiony. Chrystusowy Kościół żyje i rozwija się we wspólnocie milionów parafii na całym świecie. To w nich modlą się i działają katolickie grupy i stowarzyszenia. Są one miejscem intensywnego wzrostu duchowego, ewangelicznego zaangażowania w świat i Kościół, są kuźnią pięknych charakterów i postawy apostolskiej. Dziękujemy dzisiaj Bogu za modlitewne i apostolskie wspólnoty naszej parafii. Stały się one dla parafii wielkim darem Bożym i wciąż są zaproszeniem dla Ciebie, który może szukasz Boga po omacku.
Ks. Jan Abrahamowicz, proboszcz

„Wy, jesteście bogactwem Kościoła!” – mówił św. Jan Paweł II do chorych. I tak jest rzeczywiście! Cierpienie, które dotyka człowieka, może stać się drogocenną perłą na życie wieczne. Potrzeba tylko Twojej zgody, aby tak się stało. Jezus – Bóg i człowiek, cierpiał na ziemi fizycznie i duchowo. Odrzucony przez Naród Wybrany, prześladowany, skazany na śmierć, umęczony, zabity… Wtedy właśnie objawił światu największą miłość, gdy krzyżem otworzył nam niebo. Chorzy i słabi są najbliżej tej tajemnicy. Jeśli ją odkryją, będą współcierpieli razem z Chrystusem za zbawienie świata. I przymnożą duchowych owoców Jego Ciału – Kościołowi. Jesteście skarbem naszej wspólnoty parafialnej. Dziękujemy!
Ks. Jan Abrahamowicz, proboszcz

Stała opieka Boża towarzyszy każdemu człowiekowi, szczególnie zaś tym, którzy doświadczają życiowych trudności. Wiedzą o tym wdowy i wdowcy – grono blisko tysiąca osób w naszej wspólnocie parafialnej. Utracili oni najbliższego na ziemi człowieka i teraz stają wobec wszystkich spraw i problemów samotnie. Są przy tym bardzo dzielni i samodzielni. Bliska jest im troska o należyte wychowanie religijne dzieci i wnuków. Upominają, gdy trzeba, zawsze zachęcają do dobrego. Są sumieniem dla osób o uśpionym sumieniu. To prawdziwy Skarb w rodzinie! Prośmy Boga, aby modlitwa jaką zanoszą do Niego wdowy i wdowcy naszej parafii była skuteczna i uprosiła potrzebne łaski osobom zagubionym i błądzącym. Bóg, który nagradza każde dobro, niech im szczodrze błogosławi!
Ks. Jan Abrahamowicz, proboszcz

Nikt nie jest samotną wyspą, bo każdemu towarzyszy Pan Bóg. Prawda ta dotyczy wszystkich ludzi bez wyjątku. Obecność Boga chroni przed złem, uświęca, oświetla drogę w życiu. Szczególnie osoby żyjące samotnie, mocno doświadczają tej prawdy. Znajdują w Bogu silne oparcie. „Oto Bóg mi dopomaga, Pan podtrzymuje me życie” (Ps 54,6). Z drugiej strony patrząc trudniej się im żyje, bo wszystko zdaje się spoczywać na jednej głowie i jednej parze rąk. Umiejmy dostrzec takie osoby w naszym otoczeniu. Są one bogactwem naszej wspólnoty. Pamiętajmy, każdy z nas może drugiemu ofiarować serce i jeszcze coś od siebie.
Ks. Jan Abrahamowicz, proboszcz

Bóg, który stworzył bliźniego. Modlitwa za osoby z sąsiedztwa

Najpiękniejszym darem od Pana Boga jest drugi człowiek. Dzięki temu, że istnieje, możemy czynić gesty miłości w jego kierunku i żyć duchem Jezusowego Nowego Przykazania. Bliźni jest dla nas konieczny, abyśmy mogli kiedyś dostąpić zbawienia. Jezus precyzuje: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnie uczyniliście” (Mt 25,40). Najbliżsi bliźni to domownicy, ale zaraz po nich są nasi sąsiedzi. Mieszkają za ścianą, na tym samym piętrze, w tej samej klatce, czy bloku, albo w sąsiednim domu. Czy wiesz jak mają na imię? Czym się zajmują? Co ich cieszy i martwi? Módlmy się za naszych sąsiadów, za każdego kto mieszka tuż obok. Miejmy dla siebie nawzajem dobre słowo, bądźmy uczynni, życzliwi. Nie bądźmy anonimowi, to pierwszy krok w stronę obojętności. Pomagajmy sobie nawzajem, w imię miłości Chrystusa!
Ks. Jan Abrahamowicz, proboszcz

Bóg, który daje potomstwo. Modlitwa za dzieci i młodzież.

Wielką radością małżonków są dzieci, którymi ich Pan Bóg obdarzył. Szczycą się nimi rodzice i słusznie są dumni ze swoich dzieci. Bywa jednak, że dorastające dzieci stają się powodem smutku dla swoich rodziców, gdy gubią prawą drogę i żyją wbrew zasadom, jakie wyniosły z domu rodzinnego. Pamiętajmy, modlitwa wytrwała matek i ojców ma moc wyprosić im u Boga dar nawrócenia. Tak jak Bóg czeka na powrót marnotrawnego syna, rodzice czekają na powroty swoich dzieci do Boga. Niech żadnemu dziecku ta prawda nie będzie obojętna. Modlimy się zatem za dzieci, aby miały radosne dzieciństwo. Niech w oczach każdego dziecka zawsze odbija się niebo. Modlimy się za młodzież, aby wzrastała w przyjaźni z Chrystusem, pragnąc realizacji ewangelicznych ideałów. O to prosimy Boga, bo pragniemy wyłącznie dobra dla naszych dzieci i młodzieży.

Ks. Jan Abrahamowicz, proboszcz

Bóg, który wzywa do życia małżeńskiego i rodzinnego. Modlitwa za małżeństwa i rodziny.

„Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela» Mt 19, 5-6.

Małżeństwo mężczyzny i kobiety jest – z woli Boga – wspólnotą życia i miłości, dlatego jest nierozerwalne. Małżeństwo udane, to małżeństwo codziennie pielęgnowane. Potrzebuje ono gestów miłości i służby, gotowości do ofiary i przebaczenia. To naturalna droga wzrastania i pogłębiania relacji ze sobą i z Bogiem, którego przez małżonkowie przez sakrament zaprosili do swojego domu.

Jesteśmy wdzięczni chrześcijańskim małżeństwom za wiele pięknych świadectw życia autentyczną miłością, za wierność sakramentalnej przysiędze, za gotowość do codziennego trudu. Niech sakrament małżeństwa będzie dla nich źródłem pokoju i radości, a także wsparciem od Boga na czas próby. Pamiętamy o małżeństwach przeżywających kryzysy i modlimy się, aby wyszły z nich zwycięsko. Polecamy je Miłosiernemu Bogu, prosząc Go o siłę w słabości i moc wiary, która wszystko zwycięża.

Dla małżeństw rozbitych i związków niesakramentalnych wypraszajmy pomoc z nieba, dla właściwej oceny własnej sytuacji przed Bogiem, by weszły na drogę, która prowadzi do Niego. Módlmy się, aby Bóg odnowił swoją łaskę i umocnił miłość we wszystkich małżeństwach i rodzinach naszej parafii.

ks. Jan Abrahamowicz, proboszcz

Bóg, który daje nam życie i dar wiary.

Spośród darów, którymi obdarzył nas Pan Bóg, darem pierwszym i najważniejszym jest życie. Dał nam życie i pragnie, abyśmy żyli mądrze i święcie. Dziękujmy za życie, za naszych rodziców, którzy nam je przekazali. Jednak darem jeszcze wspanialszym jest dar wiary, którą wzbudził Bóg najpierw w sercu rodziców, a potem w duszy każdej i każdego z nas. Chcemy podziękować Panu Bogu za dar życia i za dar wiary. Obyśmy potrafili żyć wiarą na co dzień, kierować się jej zasadami. Tak bardzo potrzeba nam i światu świadectwa wiary żywej i konsekwentnej. Przepraszamy za brak należytego świadectwa i prosimy o siłę wiary, którą mieli nasi ojcowie, gdy w trudnych czasach komunizmu, wytrwale, z odwagą i uporem, domagali się prawa do posiadania własnej świątyni, tej świątyni. Dziękujemy za ich autentyczną wiarę, za nadzieję, że dla będących z Bogiem wszystko jest możliwe, za ich wysiłek i ofiarność.

Ks. Jan Abrahamowicz, proboszcz